بنچمارک ها قابل اعتماد نیستند
اگر SSDها را بر اساس بنچمارک و سرعت اسمی مقایسه کنید، آنها را بسیار متفاوت خواهید یافت و ممکن است یک درایو چندین برابر دیگری سریعتر به نظر برسد و مجذوب آن شوید. هرچند بنچمارک ها بی ارزش نیستند، اما واقعیت این است که قابل اعتماد هم نیستند و اختلاف کارایی در عمل می تواند بسیار کمتر و حتی نامحسوس است.
کسب نتایج به شدت غیر واقعی توسط یک SSD ارزان قیمت
بنچمارک ها معمولاً حداکثر یا میانگین کارایی لحظه ای (Peak) را نمایش می دهند که نمی تواند بازتاب دهنده کارایی واقعی باشد. سازندگان نیز تکنیک هایی را پیاده سازی می کنند که در استفاده کوتاه مدت و موقع نوشتن یا خواندن در حجم پایین، نتایج غیر واقعی ارائه می کند. در بسیاری از SSDها از تکنیک هایی چون SLC Caching استفاده شده است که نوشتن و خواندن در حجم پایین با کارایی بالاتری انجام می شود و همین امر به کسب نتایج غیر واقعی می انجامد. برای نمونه ممکن است در نوشتن یا خواندن یک فایل 500 مگابایتی، به دلیل استفاده از قسمت SLC عملکرد بسیار خوبی را شاهد باشید اما در نوشتن یک فایل بزرگ تر کارایی بسیار پایین تر باشد. بنابراین اگر بنچمارک های یک SSD خیره کننده بود اما در عمل ضعیف ظاهر شد، هیچ تعجب نکنید.
بهتر است به جای بنچمارک های مصنوعی (شبیه سازی)، به دنبال یافتن بررسی عملکرد در دنیای واقعی باشید.
بزرگ نمایی درباره عملکرد خواندن و نوشتن تصادفی
سازندگان درباره تاثیر ویژگی هایی چون تعداد دستور العمل های خواندن و نوشتن قابل اجرا در هر ثانیه (IOPS) یا همان عملکرد تصادفی، زیاده روی می کنند و تاثیر آن در استفاده واقعی اغلب مواقع نامحسوس است. با اینکه هرچه مقدار IOPS بالاتر باشد بهتر است و منکر این موضوع نیستیم، اما در عمل محسوس نیست، چراکه از یک حد به بعد برای اغلب کاربران بی استفاده است.
در حقیقت تنها زمانی IOPS بالا مفید واقع می شود که از SSD برای کارهای بسیار پیچیده و سنگین نظیر نگه داری دیتابیس (پایگاه داده) یا اجرای برنامه های با حجم نوشتن و خواندن بالا (و نه برنامه های معمولی) متعدد به صورت هم زمان استفاده شود، بنابراین خیلی به عملکرد تصادفی حساسیت نشان ندهید و همان عملکرد ترتیبی اهمیت بیشتری دارد.
SSDهای نوع TLC NAND ترسناک نیستند!
هرچند کارایی و دوام SSDهای نوع MLC NAND بهتر و بیشتر است، اما نوع TLC نیز بد نیستند. مزیت بزرگ نوع TLC قیمت پایین تر است.
به دلیل تبلیغات و فقدان شناخت فنی در مورد SSDهای نوع TLC، نگرانی هایی چون 'دوام بسیار پایین' مطرح می شود اما در حقیقت چنین نیست و آنها نیز به اندازه کافی دوام می آورند. اغلب SSDهای نوع TLC امروزی برای حدود 70,000 گیگابایت نوشتن دوام می آورند که با در نظر گرفتن قیمت پایین آنها، کاملاً مطلوب است.
با این حال اگر قصد خرید یک SSD نوع TLC را دارید، پیشنهاد می شود محصولات جدید و بروز که به کنترلر مخصوص تراشه های حافظه TLC NAND مجهز هستند، تهیه کنید و سراغ مدل های مربوط به 2 یا 3 سال قبل نروید.
SSDهای 120 یا 128 گیگابایتی بهترین نیستند
سازندگان SSD روز به روز تلاش می کنند ظرفیت تراشه های NAND را افزایش دهند تا در نتیجه آن برای ساخت SSDها به تعداد کمتری تراشه حافظه نیاز باشد. استفاده از تعداد کمتری تراشه حافظه به کاهش هزینه تمام شده کمک می کند و به نفع هر دو سازنده و مصرف کننده است اما معایب خود را دارد.
کاهش تعداد تراشه های حافظه (استفاده از تراشه های پرظرفیت) به کاهش تعداد کانال های ارتباطی کنترلر با تراشه های حافظه می انجامد و کنترلر از طریق رابط کم عرض تر با تراشه ها در ارتباط است که به کارایی ضعیف تر می انجامد. یکی دیگر از معایب استفاده از تراشه های چگالی تر، طول عمر کمتر است، زیرا از هر تراشه بیشتر استفاده می شود زودتر به مرگ خود نزدیک می شود.
تعداد تراشه های حافظه با عملکرد تصادفی رابطه مستقیم دارد.
با توجه به کارایی و دوام بالاتر، بهتر است SSDهایی با ظرفیت بالاتر از 128 گیگابایت به ویژه در خرید نوع TLC تهیه کنید.
SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) گزینه خوبی نیستند
یکی از اجزای اصلی درایوهای SSD که در هزینه تمام شده آنها نقش قابل توجه ای دارد، حافظه رم (RAM) است. در بسیاری از محصولات ارزان قیمت خبری از تعبیه حافظه رم مجزا نیست و از تکنیک های جایگزین نظیر SLC Caching استفاده می شود. عدم تعبیه حافظه رم به تنزل کارایی کلی SSD می انجامد و در مقایسه با SSDهای مجهز به حافظه رم، بسیار ضعیف عمل می کنند.
یشنهاد می شود SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) تهیه نکنید.
SSDهای نوع M.2 سریعتر از نوع SATA نیستند
بسیاری تصور می کنند SSDهای ساخته شده در فرم فاکتور M.2 از نوع SATA سریعتر و بهتر هستند اما باید بگوییم لزوماً چنین نیست و می توانند عملاً تفاوتی نداشته باشند.
SSDهای M.2 بر اساس رابطی که از آن بهره می گیرند به دو نوع SATA III 6.0Gb/s و PCI Express تقسیم می شوند که نوع اول از لحاظ کارایی هیچ گونه تفاوتی با SSDهای معمولی ندارد اما نوع PCI Express سریعتر و البته گرانتر است. تنها مزیت SSDهای M.2 SATA اندازه کوچکتر آنها است و در مقایسه با SSDهای معمولی حتی کم دوام تر و کمتر قابل اعتماد هستند. بنابراین اگر توجیه خاصی ندارید، تا جای ممکن به جای نوع M.2 SATA مدل های معمولی تهیه کنید.
RAID 0 کردن SSD برای نگه داری اطلاعات حیاتی فکر خوبی نیست!
با اینکه SSDها نسبت به هارد دیسک های مکانیکی بادوام تر هستند، اما شانس خرابی بیشتری دارند و هنگامی که در پیکربندی RAID 0 استفاده شوند، میزان ریسک خرابی داده ها 50 درصد افزایش می یابد. پیشنهاد می شود تا جای ممکن برای اطلاعات حیاتی از SSDها؛ خصوصاً مدل های ارزان قیمت، تحت پیکربندی RAID 0 استفاده نکنید، چراکه در صورت خرابی یکی از آنها، تنها به نصف اطلاعات خود دسترسی خواهید داشت که عملاً بی استفاده خواهد بود.
در نظر داشته باشید شانس بازیابی اطلاعات از SSDهای معیوب بسیار کمتر از هارد دیسک ها است. همچنین فرایند بازیابی اطلاعات از درایوهای SSD بسیار پیچیده تر و پر هزینه تر خواهد بود.
به SSDها اعتمادی نیست!
SSDها فاقد اجزای مکانیکی هستند و نقطه ضعف های هارد دیسک های مکانیکی را ندارند، اما کمتر قابل اعتماد هستند. علی رغم دوام بیشتر در مقایسه با هارد دیسک ها، SSDها شانس بیشتری برای خرابی دارند. SSDها به دلیل پیچیدگی و ظرافت طراحی آنها، آسیب پذیر تر از هارد دیسک ها هستند و شانس خرابی ناگهانی آنها بیشتر است.
در صورتی که یک هارددیسک معیوب شود، شانس امکان بازیابی داده ها بسیار بالا است اما خرابی یک SSD می تواند به معنای از دست رفتن غیر قابل برگشت داده ها باشد. پیشنهاد می شود برای نگه داری اطلاعات مهم و حیاتی، دست کم بدون پشتیبان گیری منظم، از SSDها استفاده نکنید.
آنچه که بازیابی داده ها از درایوهای SSD را دشوار و تا حد زیادی ناممکن می کند، نبود هیچ گونه استاندارد واحدی در این صنعت است و هر سازنده های طراحی اختصاصی خود را پیاده سازی می کند. بنابراین بهتر است زیاد روی بازیابی داده ها از SSDها حساب نکنید.
این ها نکاتی در خرید و استفاده از درایوهای SSD بودند که ممکن است تاکنون کسی به شما نگفته باشد.
نظری برای این خبر ثبت نشده است .
مشهد - بلوار شهید دستغیب - نبش بیستون - مجتمع تک - طبقه اول - واحد 215
عضویت در کانال تلگرام