واقعیت افزوده چیست؟
چیستیِ واقعیت افزوده را از نامش می‌توان یافت. واقعیت یا Reality به عنوان «آنچه در جهان به صورت عینی دیده می‌شود» و افزوده یا Augmented به معنی «اضافه کردن چیزی به چیز دیگر» است. در تصویر معرفی این مطلب، لوگوی وب‌سایت Android Authority (منبع این مقاله) به صحنه‌ی مقابل و روی قاب یک عینک آفتابی «افزوده» شده است. البته در نظر داشته باشید که واقعیت افزوده تنها به تصاویر محدود نمی‌شود. روی صدا یا هر حس دیگری نیز می‌توان این تکنولوژی را انجام داد.
یک مثال خوب از واقعیت افزوده، چیزهایی است که در هنگام پخش فوتبال از تلویزیون، روی صفحه می‌بینیم. نمایش نتیجه‌ی بازی دو تیم در دایره‌ی میانی میدان، خطی که فاصله‌ی محل ضربه‌ی ایستگاهی با خط دروازه را مشخص می‌کند و هر چیزی از این دست، یک نوع واقعیت افزوده می‌باشد.
واقعیت افزوده چگونه کار می‌کند؟
به طور مشخص در مورد اسمارت‌فون‌ها به عنوان یک مثال، AR با یک اپلیکیشن که به دنبال یک نشانه‌ی خاص می‌گردد کار می‌کند. این علامت می‌تواند یک بارکد سیاه و سفید یا چیز دیگری باشد که کاربر تعیین می‌کند (در ادامه در این مورد توضیح بیشتری خواهیم داد). وقتی علامت مورد نظر پیدا شد، یک شئ سه بعدی به آن علامت اضافه می‌شود. با کمک دوربین گوشی و دنبال کردن جایگاه دستگاه نسبت به علامت، کاربر می‌تواند به طرف علامت حرکت کرده و شئ سه‌بعدی را پیدا کند. این کار توان پردازشی نسبتا بالایی می‌طلبد زیرا گوشی باید مکان خود و همچنین مکان علامت را به دقت دنبال کند تا شئ سه‌بعدی را درست و سر جای خود نمایش دهد.
بازی‌هایی مانند Pokemon Go مقداری کاربرد AR را متفاوت کرده‌اند. به جای قرار دادن یک علامت فیزیکی که هدف باید روی آن قرار بگیرد، Pokemon Go هدف سه‌بعدی خود را با تکنیک‌هایی دیگر روی صفحه‌ی دوربین شما نمایش می‌دهد. با استفاده از این تکنیک‌ها، در پوکمون گو نمی‌توان مانند آنچه ما با لوگوی وب‌سایت انجام دادیم، به سمت پوکمون‌ها حرکت کرد. در واقع در اینجا هیچ فاصله‌ی واقعی وجود ندارد. اگر پس از مشاهده‌ی یک پوکمون روی صفحه، به سمت آن حرکت کنید، پوکمون همچنان با همان فاصله‌ی قبلی نسبت به شما دیده می‌شود. می‌شود گفت این بازی، روش معمول استفاده از واقعیت افزوده و استفاده از اشیاء فیزیکی برای قرار دادن هدف مجازی روی آن‌ها را تغییر داده است.
در حال حاضر اسمارت‌فون‌ها توانایی بسیار محدود و اولیه‌ای در اجرای AR دارند. استفاده‌ی کاربردی‌تر AR توسط ابزارهای اختصاصی مانند هلولنز مایکروسافت که به سیستم‌های هاد (Heads Up Displays - HUD) معروف هستند، ممکن می‌شود.
در مورد موبایل، گوگل سخت در حال کار روی تانگو است. این پروژه، کار متفاوتی نسبت به واقعیت افزوده‌ی استاندارد موبایل است و تانگو نیازمند مشخصات سخت‌افزاری خاصی برای اجرا خواهد بود. پروژه‌ی تانگو از بینایی ماشین برای تعقیب حرکات، درک عمیق محیط و یادگیری محیط اطراف برای ویژگی‌های خوداصلالحی استفاده می‌کند. سخت‌افزار تانگو شامل یک دوربین استاندارد، یک دوربین تشخیص حرکت fisheye و یک حسگر عمق می‌باشد. اولین دستگاه استفاده کنند از تانگو ماه پیش توسط لنوو معرفی شد که از نظر سخت‌افزاری بسیار جذاب به نظر می‌رسد.
چطور یک برنامه‌ی AR ساخته می‌شود؟
چند راه برای توسعه‌ی یک اپلیکیشین مبتنی بر واقعیت افزوده وجود دارد. از توسعه در محیط اندروید استودیو تا استفاده از موتورهایی مانند یونیتی. این مسئله بستگی به این دارد که بخواهید از کدام SDK استفاده کنید. در حال حاضر چند کیت توسعه‌ی نرم‌افزاری معدود برای واقعیت مجازی وجود دارد:
Vuforia - این SDK توسط کوالکام توسعه یافته و از سیستم عامل‌های اندروید و iOS و موتور یونیتی پشتیبانی می‌کند. در ادامه‌ی مقاله از همین SDK برای ساخت یک اپلیکیشن اندروید استفاده می‌شود. این اپلیکیشن از چند هدف همزمان پشتیبانی می‌کند. اهدافی که می‌توانند عکس یا متن انگیلسی باشند. Smart Terrain (قابلیتی خاص که اجازه‌ی بازسازی دنیای فیزیکی را می‌دهد) و دیتابیس محلی یا ابری نیز پشتیبانی می‌شوند.
ARLab - بیشتر از یک کیت توسعه‌ی نرم‌افزار است و یک موتور سه بعدی برای ساخت اپیکیشن AR نیز دارد. ARLab رایگان نیست و انتخاب‌های مختلفی از لحاظ قیمتی با توجه به ویژگی‌هایی که به آن نیاز دارید پیشنهاد می‌کند. ARLab شامل دکمه‌های مجازی، ردیابی تصاویر و تطبیق تصاویر می‌شود.
DroidAR - این SDK یک کیت توسعه‌ی متن‌باز AR است که از ردیابی تصویر و علامت‌ها و واقعیت افزوده‌ی مبتنی بر مکان پشتیبانی می‌کند. اگر به دنبال گزینه‌ی متن‌باز می‌گردید، DroidAR می‌تواند انتخاب شما باشد، اما این SDK از یونیتی پشتیبانی نمی‌کند و همانطور که از نامش پیداست، فقط از سیستم عامل اندروید پشتیبانی می‌کند.
خلاصه و نتیجه‌گیری
واقعیت افزوده پتانسیل بالایی برای یک جهش بزرگ در روش استفاده از دستگاه‌ها دارد. با عرضه‌ی پوکمون گو که از AR استفاده می‌کند، می‌توان گفت این زمان، زمان شروع قدرتنمایی واقعیت افزوده است. ساخت برنامه با استفاده از AR به خصوص در یونیتی، نسبتا آسان است و همه چیز در آن قابل تغییر دادن است. کوالکام نیز داکیومنت کاملی برای Vuforia SDK تدارک دیده است. با این ابزارها و این پتانسیل بالا، در آینده می‌توانیم منتظر اپلیکیشن‌های جذاب دیگری از AR باشیم. آیا واقعیت افزوده می‌تواند سهم مهمی در پیشرفت برنامه‌ها و بازی‌های آینده داشته باشد یا توجه کنونی فقط به دلیل موجی است که پوکمون گو ایجاد کرده و به زودی خاموش می‌شود؟ نظر خود را در این خصوص با ما به اشتراک بگذارید.
نظری برای این خبر ثبت نشده است .
مشهد - بلوار شهید دستغیب - نبش بیستون - مجتمع تک - طبقه اول - واحد 215
عضویت در کانال تلگرام